Ποιος θα μας σώσει, από τους "σωτήρες" του ΣΥΡΙΖΑ;

Μέρος 1ο

Σε αυτή τη χώρα όπου οι άναρθρες κραυγές έχουν αντικαταστήσει την ψυχραιμία, όλοι έχουν γίνει ειδήμονες επί παντός επιστητού και για να πεις μία λογική κουβέντα πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, καταρχάς σε υπομονή και κατόπιν σε ηρεμία, υπάρχουν κάποια θέματα που υφίστανται και είναι σημαντικά. Ένα μεγάλο ερώτημα που πλανάται, είναι πως θα σε σώσει κάποιος, όταν ο ίδιος βρίσκεται επί μακρόν στην ανομία ή στην ηθική παρανομία; Πως θα υποστηρίξει κάποιος την αλήθεια όταν πνίγεται μέσα στο ψέμα;

Ο λόγος για τους πολιτικούς και τα στελέχη που απαρτίζουν πέντε κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση και κάμποσα εξωκοινοβουλευτικά, που πλασάρονται ως φέρελπις,  που θα σώσουν την Ελλάδα, από τους προδότες, δοσίλογους, πουλημένους, πράκτορες, κλέφτες, απατεώνες και αν ξέχασα κάτι, πέστε το μου να το προσθέσω, που απαρτίζουν το κυβερνητικό σχήμα.  Τα λέω μόνη μου για να σας προλάβω, μια και το μόνιμο παιδαριώδες επιχείρημα, είναι στην άκρη της γλώσσας όλων των οπαδών τους.

Οι celebrities του ΣΥΡΙΖΑ

Αλέξιος Παύλου Τσίπρας, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΑΘΗΝΩΝ

Ο πατέρας του Αλέξη, Παύλος Τσίπρας, υπήρξε συνιδρυτής (με τον Ίωνα Παράσχη) της τεχνικής εταιρείας «Σκαπανεύς ΑΤΕ» που μαζί με την «ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ» και την «ΑΡΧΙΡΟΔΟΝ» ήταν οι τρείς εταιρείες που έπαιρναν όλα τα μεγάλα έργα κατά τη διάρκεια της Επταετίας. Μέσω του χουντικού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη, ο Παύλος Τσίπρας συνδέθηκε με την οικογένεια των Αλαβάνων (Κοτσώνης και Αλαβάνοι ήσαν Τήνιοι), η οποία διαχειριζόταν επί 100 χρόνια το χρυσοφόρο Προσκύνημα της Τήνου. Έτσι έμαθε τον Αλέξη ο Αλέκος Αλαβάνος, και γι’ αυτό τον πρότεινε για την Αρχηγία του Συνασπισμού τον Φεβρουάριο του 2008. Ο πατέρας του Αλέξη Τσίπρα, ως ιδιοκτήτης της κατασκευαστικής "Σκαπανέας", ανέλαβε έργα στην Αφρική, όπου έκανε μεγάλη περιουσία. Προσλαμβάνει ντόπιους εργάτες, τους ορίζει έναν καλό μισθό και εκείνοι εργάζονται λαμβάνοντας έναντι, αντί του κανονικού μισθού. Όταν έρχεται η ώρα της αποπληρωμής, τους φροντίζει για τη μεταφορά τους στην Ελλάδα μέσα σε κοντέινερ, το οποίο φορτώνει σε πλοίο και τους φέρνει παράνομα στην Ελλάδα. Τώρα, καταλάβατε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται υπερ των λαθρομεταναστών και πάσης φύσεως μεταναστών; Συγκεκριμένα διαβάζουμε από το Γιώργο Μεταξά: 

"Παρακαλώ τους ΣΥΡΙΖΑίους φίλους μου, να το μεταβιβάσουν αυτό στον Αλέξη Τσίπρα και να του ζητήσουν να μου κάνει μήνυση. Θα χαρώ πολύ να δώσω στο δικαστήριο και στην δημοσιότητα:

1. Τα έγγραφα που συνδέουν τον πατέρα του Αλέξη Τσίπρα με την Μοσάντ,

2. Την μισθοδοσία του πατέρα του Αλέξη Τσίπρα από την Μοσάντ,

3. Το όνομα του πλοίου που κάνει την μεταφορά καθώς και τον συνεργαζόμενο εφοπλιστή,

4. Το ποιος προώθησε τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και με ποιον τρόπο.

Για όλα αυτά, έχω στη διάθεσή μου επίσημα έγγραφα, φωτογραφίες και επίσημες επώνυμες καταγγελίες - αναφορές. Τον προκαλώ λοιπόν."

Ας δούμε όμως και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Απόσπασμα από συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα (ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) στο περιοδικό Schooligans:"Ναι, είχα βάλει βύσμα. Είχα έναν γνωστό, Πασόκο εκείνη την εποχή, τον οποίο τον πήρα τηλέφωνο για να κάνει κάτι.. Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρασα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανόμουν ότι αν μ’ έπιανες από τη μύτη, θα έσκαγα. Στο τέλος, όμως, στάθηκα τυχερός. Είχα βρει έναν νόμο που είχε βγάλει τότε ο Τσοχατζόπουλος που έλεγε ότι αν είσαι στο στρατό και κατέβεις υποψήφιος βουλευτής, παίρνεις προσωρινή απόλυση και επανέρχεσαι μετά. Κατέβηκα, λοιπόν, στις εκλογές -ήμουν ο πρώτος οπλίτης στην ιστορία του ελληνικού στρατού που είχε γίνει υποψήφιος βουλευτής. Όταν επανήλθα στον στρατό, είχε μειωθεί η θητεία από 15μηνο σε 12μηνο. Κι έτσι εκεί που χρώσταγα έξι μήνες για ν’ απολυθώ, χρώσταγα ξαφνικά τρεις! Άσε που είχε πσει τρελό σύρμα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής κι από κει που με στέλνανε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δε μου βαράγανε! Φοβερό! Έτσι είναι στον στρατό μωρέ…" Ο τυχαίος στην πολιτική μας ενημέρωσε ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο για το Σκοπιανό, παρέμεινε αθέατος και δεν έκανε κανένα σχόλιο…. Ο Τσίπρας θα μας σώσει στο πεδίο της μάχης. Θα ηγηθεί του στρατού και θα μας βγάλει από το Εθνικό αδιέξοδο.

Νικόλαος Γεωργίου Βούτσης ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΑΘΗΝΩΝ

Ο γιος του Βούτση, Γιώργος Βογιατζής – Βούτσης, είχε συλληφθεί για ένοπλη ληστεία Τράπεζας στις 4 Οκτωβρίου 2007 στου Γκύζη. Πρωτόδικα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 8 ετών. Άσκησε έφεση. Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο επικύρωσε την ποινή, αλλά το βλαστάρι του "επαναστάτη" βουλευτή δεν κάθισε ούτε 3 χρόνια μέσα και φυσικά βρίσκεται εκτός φυλακών με όρους... Φυσικά, ο συντετριμμένος πατήρ, "σέβεται τις απόψεις και τις επιλογές του γιου του" και η μήτηρ κατέθεσε ότι ήταν πολιτική πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στο τραπεζικό σύστημα και τα κοινωνικά προβλήματα των νέων. Τέτοιος πολιτισμός! Όμως, τους αστυνομικούς που παίζουν κάθε μέρα τη ζωή τους κορώνα γράμματα δεν έχει μάθει να τους σέβεται ο πατήρ. Τους θέλει και άοπλους ως πρόβατα επί σφαγήν, ώστε να τους ξεπαστρεύει εύκολα ο γιος του και η παρέα του με τα Καλάσνικωφ. Κι αυτόν εμείς τον πληρώνουμε για να προστατεύει τον κοινοβουλευτισμό! Ο Βούτσης προορίζεται να μας σώσει από τους ληστές και τρομοκράτες.

Ιωάννης Ανδρέα Δραγασάκης, Δ' ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β' ΑΘΗΝΩΝ

Η κόρη του κ. Δραγασάκη, Μαριάννα Δραγασάκη φυλακίστηκε  με κατηγορίες για «αγορά, κατοχή και πώληση ναρκωτικών ουσιών κατ' εξακολούθηση, κατοχή όπλων με σκοπό τη διάθεσή τους σε τρίτους με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση». Η κόρη του βουλευτή είχε συλληφθεί μαζί με άλλα τρία μέλη του ίδιου κυκλώματος και στα διαμερίσματά τους βρέθηκαν κάτι παραπάνω από ένα κιλό κοκαΐνης, χαρτάκια εμποτισμένα με LSD, τρία αυτόματα όπλα, 11 πιστόλια, ένα περίστροφο, τρεις σιγαστήρες και 206 σφαίρες, με αποτέλεσμα να προφυλακιστεί μέχρι την δίκη της. Ο Δραγασάκης προορίζεται να μας σώσει από τους εμπόρους ναρκωτικών.

Ζωή Νικολάου Κωνσταντοπούλου, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΑΘΗΝΩΝ

Η υπέρμαχος του κοινοβουλευτικού έλεγχου και της δημοκρατίας, είναι συνήγορος υπεράσπισης ενός κατ’ εξακολούθηση βιαστή. Επτά χρόνια κρατά ο δικαστικός εφιάλτης τεσσάρων αλλοδαπών γυναικών που έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από τον ίδιο δράστη ενώ βρίσκονταν για διακοπές στην Ελλάδα. Οι δίκες τους αναβάλλονται συνεχώς, κυρίως μετά από αιτήματα που προβάλλει η συνήγορος υπεράσπισης του δράστη, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οι τέσσερις τουρίστριες έπεσαν θύματα βιασμού το καλοκαίρι του 2005 στην Ελλάδα. Και στις τέσσερις περιπτώσεις ο δράστης ήταν το ίδιο πρόσωπο. Η επτάχρονη ταλαιπωρία των γυναικών στα ελληνικά δικαστήρια δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των συνήθων αναβολών που παίρνουν οι δίκες τους λόγω αποχών των δικηγόρων ή των δικαστών ή ακόμη και των εκλογών. Η καθυστέρηση της εκδίκασης των υποθέσεων οφείλεται κυρίως στα αλλεπάλληλα δικονομικά εμπόδια που ορθώνει η συνήγορος υπεράσπισης - και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Ζωή Κωνσταντοπούλου. Για να μη ξεχνιόμαστε δε η ίδια ήταν συνήγορος υπεράσπισης κατηγορουμένων μελών της "17 Νοέμβρη" Η Κωνσταντοπούλου, προορίζεται να μας σώσει από τους βιαστές και παντός είδους τρομοκράτες.

Πέτρος - Γεώργιος Ευαγγέλου Τατσόπουλος, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β' ΑΘΗΝΩΝ

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τον «γελωτοποιό» της Βουλής… ότι «πήδηξε» τη μισή Αθήνα, ότι έγινε η χαρά πασών των Αλβανών και Τούρκων με το 1821 ή ότι επιτέλους «μάθαμε» τη μεγάλη ιστορική αλήθεια ότι ο Κολοκοτρώνης είχε γκόμενο. Να ειρωνεύεται και να χλευάζει την πρωταθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου για ένα ανέκδοτο και να εγκαλεί το θυμικό του κόσμου, δικαιολογώντας τα εγκλήματα των ακροαριστερών στη Πάρο. Αυτό το χυδαίο και εκφυλισμένο ανθρωπάριο, που αυτοαποκαλείται συγγραφέας, το πληρώνει ο Ελληνικός λαός για να τον εκπροσωπεί. Ο Τατσόπουλος,  προορίζεται να μας σώσει από τους εξωτερικούς εχθρούς.

Γεώργιος Σπυρίδωνος-Αριστοτέλη Πάντζας, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο θαμώνας επί πολλών ετών των Καζίνο όλης της επικράτειας, ο «φόβος και το τρόμος» των τοκογλύφων είναι η λευκή περιστερά που φώναξε το «Χάιλ Χίτλερ» μέσα στο Ελληνικό κοινοβούλιο…. Ο Πάντζας θα μας προστατέψει από την εξάρτηση στα χαρτοπαίγνια και τα φρουτάκια και θα εξαφανίσει τους τοκογλύφους που πίνουν το αίμα του Ελληνικού λαού.

Χρήστος Γεωργίου Καραγιαννίδης, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

Ο προκλητικός και Εθνομηδενιστής βουλευτής που κατά καιρούς έχει πει πολλά μαργαριτάρια όπως: «Να αφήσουμε κατά μέρους τα εθνικά φαντασιακά, τους εθνικούς μας εχθρούς, γιατί σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν σύνορα. Δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα. Υπάρχουν ταξικά σύνορα», μιλώντας για τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων. Μήπως να του υπενθυμίσουμε τις εκατόμβες των νεκρών; Απευθυνόμενος δε, στους κουκουλοφόρους, κατέστησε σαφές πως, για να αναβαθμιστούν και εκείνοι σε βουλευτές του κόμματος, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον δύο ρόπαλα, αντιασφυξιογόνες μάσκες και να έχουν εντρυφήσει στον «τσελεμεντέ του αναρχικού». Επιβεβαιώνοντας, έτσι, πλήρως την προστασία του ΣΥΡΙΖΑ στους κουκουλοφόρους. Ο Καραγιαννίδης θα αποκαταστήσει την τάξη στην πόλη των Αθηνών και φυσικά θα περιορίσει τη δράση των αναρχικών, παρακρατικών και κουκουλοφόρων. Άλλωστε αποτελεί το καμάρι της Δράμας.

Αναστάσιος (Τάσος) Στυλιανού Κουράκης, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο γιος του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκη, Ο Στέλιος Κουράκης, 21 ετών, ήταν ανάμεσα στο γκρουπ των “αντεξουσιαστών” που ακινητοποιήθηκαν στην οδό Αντιγονιδών, από τις δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. - συνελήφθη με μολότοφ αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος από τον Αλέξη Βούγια, τότε υφυπουργό Δημόσιας τάξης μετά από παρέμβαση του πατέρα του. Ο Κουράκης όπως και οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα μας σώσουν από τους δολοφόνους με τις κουκούλες, όπως αυτοί της Μαρφιν και του Κ. Μαρούσης.

Ευάγγελος Περικλή Διαμαντόπουλος, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Ο θρασύς αναρχικός – επαναστάτης βουλευτής που δεν του φτάνει η αστική βουλευτική αποζημίωση και  δίνει ραντεβού στα «γουναράδικα»  με συνθήματα εμφυλίου πολέμου. Επίσης συμπαραστέκεται στα αδέρφια του με δηλώσεις του τύπου: "Έγινε επίθεση στον ανοιχτό κοινωνικό χώρο της κατάληψης «Σκαραμαγκά». Είναι κτίρια παρατημένα από το ελληνικό κράτος. Είναι χώροι που γίνονται μαθήματα, προβολές, είναι πραγματικά πολιτιστικά κέντρα, και μπορώ να αντιληφθώ την αντίδρασή τους γιατί είναι συντηρητικοί. Αυτά όμως σας πειράζουν και ειδικά τον κ. Δένδια με τη φασίζουσα συμπεριφορά του, γιατί είναι οι δομές που δημιουργούν ένα πλέγμα στην κοινωνία. Είναι αυτό που θα είναι το εφαλτήριο και θα σας πάρει όλους και θα σας σηκώσει". Ο Διαμαντόπουλος θα μας σώσει από τα κονσερβοκούτια των κατσαπλιάδων συντρόφων του, όταν με το καλό κυβερνήσουν.

Αλέξανδρος Μιχαήλ Μεϊκόπουλος, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Για τη δολοφονία της 80άχρονης από λαθρο-αλλοδαπό,  στον Αγ. Λαυρέντιο του φταίνε αυτοί που κυβερνούσαν και κυβερνούν και όχι οι λαθρομετανάστες που τη δολοφόνησαν. Συγκεκριμένα ο ανθρωπιστής και υπέρμετρα ευαίσθητος Μεϊκόπουλος δήλωσε «Το Δημοτικό Συμβούλιο μου κοινοποίησε την απόφαση που πήρε σχετικά με το ζήτημα της εγκληματικότητας με αφορμή τη στυγερή δολοφονία της 80χρονης συμπολίτισσας μας στον Άγιο Λαυρέντιο. Προσωπικά έχω να κάνω το εξής σχόλιο: «Χιλιάδες συνάνθρωποι μας κάθε χρόνο χάνουν της ζωή τους, τόσο από την αύξηση της εγκληματικότητας όσο και από την έκρηξη του φαινομένου των αυτοκτονιών. Κατά τη γνώμη μου η αιτία είναι κοινή, το δολοφονικό εργαλείο δεν είναι άλλο από τη Μνημονιακή πολιτική. Η ευθύνη βαραίνει αυτούς που έβαλαν τη χώρα στο Μνημόνιο, αυτούς που μας κυβέρνησαν και μας συγ-κυβερνούν. Όσο πιο γρήγορα τους ανατρέψουμε, τόσο πιο γρήγορα θα βάλουμε τάξη στον τόπο μας και θα δημιουργήσουμε συνθήκες όπου ο κόσμος θα ζει με αξιοπρέπεια από τη δουλειά του - κι όχι να λιμοκτονεί. Τόσο πιο γρήγορα θα δημιουργήσουμε συνθήκες ασφαλούς διαβίωσης για όλους τους πολίτες και ειδικά για τους πιο αδύναμους. Το πρώτο άμεσο μέτρο που πρέπει να ληφθεί είναι να ανατρέψουμε τους καταστροφείς της χώρας και του κοινωνικού ιστού, τους καταστροφείς της νέας γενιάς, τους καταστροφείς της ζωής μας. Από εκεί και πέρα, ναι, πρέπει να υπάρξει ένα επιτελικό σχέδιο για να αντιμετωπισθούν κυκλώματα, συμμορίες, μαφίες, που συνήθως διασυνδέονται με το πολιτικό σύστημα της σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Είμαι βέβαιος, ότι αν δεν υπήρχαν αυτά τα κυκλώματα κι αυτή η διαπλοκή τότε θα μπορούσε να υπάρξει άμεσο και ουσιαστικό χτύπημα στην εγκληματικότητα». Ούτε μισό σχόλιο για το λαθρο-αλλοδαπό δολοφόνο. Ο Μεϊκόπουλος θα μας σώσει περιορίζοντας των αριθμό των Ελλήνων στην Ελλάδα προκειμένου να μην μπαίνουν στον πειρασμό οι αλλοδαποί και τους δολοφονούν. Επιπλέον θα δώσει όλη τη βουλευτική του αποζημίωση προκειμένου να εξασφαλίσει πολυτελή καταλύματα, στους λαθρο-εισβολής για να μη … λιμοκτονούν και βιάζουν ή σκοτώνουν.

Χουσεϊν Χασάν Ζεϊμπέκ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Αποκαλεί τον εαυτό του Τούρκο. Ο Εθνικιστής βουλευτής της Ξάνθης αλλά για την Τουρκία που στην προεκλογική του αφίσα έγραψε «Οι Τούρκοι άρχισαν να κατακτούν τη Δυτική Θράκη». Πριν καλά-καλά κοπάσει ο σάλος που προκλήθηκε από την αποκάλυψη της αφίσας, ο ίδιος ανέβασε στο προφίλ του στο facebook, φωτογραφίες του με το ακόλουθο κείμενο. «Η Ξάνθη είναι αποφασισμένη να εκλέξει δύο Τούρκους», λέει στα τουρκικά η φωτογραφία που εμφανίζεται στο προφίλ του υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αμέσως μετά ακολουθεί άλλη μία φωτογραφία η οποία λέει: «Η Ξάνθη μπορεί να εκλέξει δύο βουλευτές… Αϊντε, Ξανθιώτες: Ο Χουσεΐν Ζεϊμπέκ από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Χασάν Εφέντι από το ΚΚΕ είναι επικεφαλής στις λίστες τους. Μία ψήφο σε ΣΥΡΙΖΑ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, μία ψήφο στο ΚΚΕ και στον Εφέντι. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτήν την ευκαιρία. Η Ξάνθη στέλνει στη Βουλή δύο Τούρκους», λέει στα τούρκικα η φωτογραφία στο προφίλ του Ζεϊμπέκ. Ο ίδιος προκάλεσε επεισόδιο στη βουλή όταν θεώρησε ότι θίχτηκε με ερώτηση που αφορούσε στον πίνακα στον οποίο απεικονίζεται το ρολόι της Ξάνθης με τουρκικές σημαίες και τον οποίο δώρισε ο πρόεδρος της “Τουρκικής” Ένωσης Ξάνθης στον αντιπρόεδρο της Τουρκικής κυβέρνησης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Θράκη, παρουσία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Ζεϊμπέκ Χουσεΐν. Ο Ζαϊμπεκ θα μας σώσει από τους Έλληνες Μουσουλμάνους και τους Πομάκους. Θα τους κάνει όλους Τούρκους και μετά θα παραδώσει και τα κλειδιά της Θράκης στην Τουρκία για να μην έχει και πολλά εδάφη η Ελλάδα να απασχολείται.

Θεόδωρος Παναγιώτη Δρίτσας, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α' ΠΕΙΡΑΙΩΣ

   

Ο βουλευτής που προέρχεται από το χώρο των ανένταχτων αριστερών κατηγόρησε την κυβέρνηση και ουσιαστικά πήρε θέση, υπέρ των πολιτών που προκάλεσαν τα επεισόδια, στο σκηνικό ανομίας που εκτυλίχθηκε στην Ύδρα με ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς. θεώρησε επαναστατικό του καθήκον να ταχθεί στο πλευρό των πολιτών που ήρθαν σε σύγκρουση με τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ, τους αστυνομικούς και το πλήρωμα του ιπτάμενου δελφινιού. Μάλιστα χαρακτήρισε την υπόθεση ως «show αυταρχισμού». Η πρακτική του βουλευτή δύσκολα θα μπορεί να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναλάβει την εξουσία, αν ταυτίζεται με πράξεις ανομίας και ενθάρρυνσης ακραίων συμπεριφορών, αντίθετα κάνει ολοφάνερο ότι τα στελέχη της αριστεράς έχουν προσβληθεί από τον ιό της πελατειακής λογικής. Ο Δρίτσας θα μας σώσει από το να πληρώνουμε φόρους, φπα και ασφαλιστικά ταμεία, όσων αφορά τουλάχιστον στους Έλληνες γιατί για τους αλλοδαπούς επιβάλλεται να πληρώνουμε. 

Παναγιώτης Γεωργίου Λαφαζάνης, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ., ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β' ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ο εμπνευστής της πρωτότυπης δράσης ομάδας βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, το Νοέμβριο του 2012, που αποτελούνταν από τους  Μαρία Μπόλαρη, Πέτρος Τατσόπουλος, Ειρήνη Αγαθοπούλου, Απόστολος Αλεξόπουλος, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, Κατερίνα Ιγγλέζη, Δημήτρης Τσουκαλάς και Χρήστος Μαντάς οι οποίοι έκαναν περιπολία στις οδούς Ακαδημίας και Σόλωνος στην Αθήνα, για να ελέγξουν τους άντρες της ασφάλειας που είχανε υπηρεσία κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων και  φωτογράφησαν αστυνομικούς. Το όλο εγχείρημα με περισσή περηφάνια, ανέβασαν στο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, την ιστοσελίδα left.gr, εκεί που πριν λίγες μέρες δίνονταν οδηγίες σε μπαχαλάκηδες, με την αστεία δικαιολογία, πως, ουσιαστικά, το κάνουν σαν αντίποινα για τις φωτογραφίες μπαχαλάκηδων που δημοσιεύει η ΕΛ.ΑΣ. μετά τα διάφορα έκτροπα! Δηλαδή οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, υποκαθιστούν αστυνομία, εισαγγελέα, ίσως και εκτελεστικό απόσπασμα σε λίγο, ως άλλοι Judge Dredd. Η είδηση φυσικά πέρασε στα ψιλά και ασχολίαστη. Ο ίδιος μας έδειξε και την ευθιξία του αλαλάζοντας μέσα στη βουλή «Κάνετε λάθος, αν νομίζετε ότι μπορείτε να οδηγήσετε την κοινωνία σε ακροδεξιές κατευθύνσεις, για να φέρετε νέο μνημόνιο», τόνισε ο κ. Λαφαζάνης και πρόσθεσε: «Είστε κυβέρνηση αυταρχισμού που καταπατά το Σύνταγμα και λεηλατεί την οικονομία και την κοινωνία. Θέλετε να καλύψετε με αυτές τις αστυνομικές παρεμβάσεις τον άλλο "άθλο", την άρση απαγόρευσης πλειστηριασμών». Όλα αυτά για την επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο πολυτεχνείο όπου σταμάτησε τη χρήση των πανεπιστημιακών χώρων ως εστιών ανομίας.  Υπενθυμίζουμε ότι η επιχείρηση της Ελληνικής Αστυνομίας στο ΕΜΠ έγινε για να αποδώσουν καταληφθέντες χώρους στην πανεπιστημιακή κοινότητα ύστερα από τριάντα χρόνια. Τώρα τι έχουν να κάνουν όλα αυτά με το μνημόνιο και την οικονομία, χρήζουν ψυχιατρικής μελέτης από τους ειδικούς. Ο Λαφαζάνης θα μας σώσει από την αστυνομία που θέλει να επιβάλει τη νομιμότητα. Το κόμμα του θα την καταργήσει για να μπορούμε πλέον όλοι ελεύθερα και νόμιμα να είμαστε παράνομοι.

Αϊχάν Μεμέτ Καρά Γιουσούφ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ

Ο βουλευτής που συντάχτηκε στο πλευρό του Μουφτή Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή, που είναι υπόδικος για άρνηση υπογραφής της Σύμβασης των επιλεγμένων 240 Ιεροδιδασκάλων το 2009. Με πιο απλά λόγια ο εκφραστής του Τούρκικου προξενείου απαιτεί να διορίζει ο ίδιος και η Τουρκία, τους καθηγητές της μουσουλμανικής πίστης στα μειονοτικά σχολεία και όχι η Ελληνική πολιτεία.  Ο Καρά Γιουσούφ, διατύπωσε και την άποψή του για διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, λέγοντας ότι «η θρησκεία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από κάποιους ως πολιτικό μέσο, αλλά ούτε και για πολιτικό όφελος». Αυτό που ξέχασε να μας πει ο συγκεκριμένος είναι πρώτον αν συμβαίνει αυτό στη Τουρκία, δεύτερον αν σέβεται η Τουρκία τη Χριστιανική μειονότητα, τρίτον γιατί δεν λειτουργούν όλοι οι χριστιανικοί ναοί στη Τουρκία και τέλος αν τον έχει ενημερώσει κανείς ότι ως ΕΛΛΗΝΑΣ βουλευτής, ΟΦΕΙΛΕ να γνωρίζει ότι ποτέ στην Ελλάδα το κράτος δεν ήταν ενσωματωμένο με την εκκλησία.  Ο Καρά Γιουσούφ θα μας σώσει από τα πλοκάμια της Ελληνο-ορθοδοξης εκκλησίας και θα μας φέρει οριστικά τον πολιτισμό μέσα από τη Σαρία και το Ισλάμ.

Εμμανουήλ Νικολάου Γλέζος, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

Ο επαγγελματίας «ήρωας» που αποτελεί μοναδική περίπτωση παγκοσμίως, που κάποιος αυτοχρίζεται αναδρομικά ήρωας, για μια ηρωική πράξη, για την οποία δεν υπάρχει καμία άλλη απόδειξη της τέλεσής της απ’ αυτόν, πλην της δικής του μαρτυρίας και μάλιστα 4 χρόνια μετά απ’ αυτήν. Μιλάμε για την περίφημη υποστολή της γερμανικής σημαίας από τον Βράχο της Ακρόπολης. Περίεργο βέβαια για την εποχή εκείνη το ΚΚΕ δεν ήταν ήταν και πολύ… «φανατικό» με την αντίσταση κατά των Γερμανών εισβολέων. Λίγες μέρες μάλιστα, πριν την υποτιθέμενη υποστολή της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, στις 3 Μαΐου 1941, κι αφού είχαν εισέλθει οι Γερμανοί στην Αθήνα, εκδίδεται ένα μανιφέστο του ΚΚΕ, το οποίο στην ουσία καταδικάζει την άρνηση της Ελλάδος να υποταχθεί αμαχητί στον Άξονα και η οποία άρνηση «έγινε αιτία να προκαλέσει και τη χιτλερική εισβολή». Βέβαια, το ΚΚΕ, έσπευσε να σηκώσει την σημαίας της «αντίστασης», ευθύς μόλις μπήκε στον πόλεμο η «μάνα» Σοβιετική Ένωση, που μέχρι τότε τα είχε κάνει «πλακάκια» με τον Χίτλερ. Εκτός και αν η ιστορία είναι διαφορετική και στην πραγματικότητα είναι ο «ένοχος» της υπεξαίρεσης της Γερμανικής σημαίας από την αποθήκη, όπως κατάγραφουν οι Γερμανοί μια και ήταν βράδυ και η σημαία δεν μπορούσε να είναι στον ιστό. Να μας το εξηγήσει ο Μανώλης Γλέζος, γιατί δεν αναφέρει ότι εκείνη την εποχή (1941), δεν είχε καμία σχέση με το ΚΚΕ και τον Κομμουνισμό οι οποίοι πιστώνονται τη συγκεκριμένη πράξη… αντίστασης, αλλά αποτελούσε μέλος της ΕΟΝ. Της νεολαίας δηλαδή, του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Συγκεκριμένως μόλις ιδρύθηκε  η Ε.Ο.Ν., ο Γλέζος έσπευσε από τους πρώτους να καταταγεί ως εθελοντής. Είχε μάλιστα προκαλέσει εντύπωση η πειθαρχία και ο φανατισμός που επέδειξε ως φαλαγγίτης, ώστε επελέγη για να εκπαιδευθεί  στο ανεμοπορικό τμήμα της Νεολαίας. Διαβάζουμε σε έκθεση προς την Ε.Ο.Ν εκείνης της εποχής «Ενδεικτικόν του φανατισμού του ως φαλαγγίτου είναι το ακόλουθον γεγονός: Κάποτε διεπληκτίσθη μ’ έναν Βολιώτη, τον οποίον ήκουσε να καταφέρεται κατά του Ιωάννη Μεταξά. Το γεγονός αυτό τον εξηρέθισε, εξυλοκόπησε τον ασεβούντα κατά του προσώπου του δικτάτορος και εν συνεχεία τον κατήγγειλε, με αποτέλεσμα να υποστή ο ατυχής Βολιώτης τις δυσάρεστες συνέπειες της τόλμης του.» Κατά το υπόλοιπο της Κατοχής ο Γλέζος έκανε «αντίσταση» ως υπάλληλος του δήμου Αθηναίων, γιατί όπως υποστήριξε παρ’ ότι πήγε εθελοντής στο αλβανικό μέτωπο, δεν τον δέχθηκαν λόγω ηλικίας (20 χρονών γομάρι, εθελοντής, αρτιμελής, και δεν τον δέχτηκαν, λες και περίσσευε το έμψυχο υλικό, είναι να απορεί κανείς…). Στο ηρωικό βιογραφικό του, αναφέρονται συλλήψεις από Γερμανούς και Ιταλούς λόγω «αντιστασιακής δράσης» (άγνωστο αν όλες αυτές πιστοποιούνται κι από άλλον πλην του Γλέζου), αλλά όλως περιέργως ουδέποτε βρέθηκε αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα ή έστω φυλακισμένος. Στη συνέχεια το ανθελληνικό βιογραφικό του εμπλουτίζεται. Σχεδόν δεν ξέρω από που να αρχίσω. Ίσως από τα λιγότερο γνωστά όπως αυτό που έγινε στο δημοτικό συμβούλιο Πάρου το 2011, που συζητήθηκε ο ορισμός ακριβούς θέσης στην περιοχή Θόλου Παροικιάς για την τοποθέτηση προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο επικεφαλής της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Πάρου, που δεν ήταν άλλος από το Μανόλη Γλέζο, ψήφισε αρνητικά στην τοποθέτηση της προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου γιατί όπως είπε, «από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου και πιο πριν του πατέρα του Φιλίππου καταργήθηκε η δημοκρατία».  Ή μήπως το 1963  όταν ο Μανόλης Γλέζος, έδωσε στη Μόσχα (του απονεμήθηκε εκεί το Βραβείο Ειρήνης Λένιν) μια συνέντευξη, προκαλώντας με τα λεγόμενά του σάλο. Μίλησε υπέρ «αυτόνομης Μακεδονίας» (ήταν παλαιότερα εθνικά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ «θέση» του ΚΚΕ) και για λύση του προβλήματος των «μακεδονικών μειονοτήτων» στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, κινήθηκαν και πάλι εναντίον του ποινικές διαδικασίες. Ο Μανόλης Γλέζος, έσπευσε να διαψεύσει τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και κυρίως το γαλλικό, που έστειλε και την είδηση. Η ΕΔΑ της οποίας ήταν στέλεχος, έσπευσε να τον καλύψει. Το 1958 συνελήφθη στο σπίτι της αδερφής του, μαζί με συνεργάτες του, με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της ΕΣΣΔ. Η Μόσχα αντέδρασε και παρενέβη και μάλιστα, ένα χρόνο αργότερα, τα ταχυδρομεία της ΕΣΣΔ τύπωσαν γραμματόσημα με τη μορφή του Μανόλη Γλέζου. Τον Απρίλιο του 1985, είχε την… έμπνευση να παραστεί στην κηδεία του τυράννου και δήμιου του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, του Γενικού Γραμματέως του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας Ενβέρ Χότζα, στα Τίρανα, αποτείνοντας φόρο τιμής σε έναν θιασώτη του ολοκληρωτισμού, τον άνθρωπο που γκρέμισε όλες τις εκκλησιές των Ελλήνων. Την ίδια ώρα δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αδερφοί μας, βρίσκονταν ακόμα στα κελιά μιας στυγνής δικτατορίας, διωκόμενοι λόγω της εθνικής τους ταυτότητας. Να θυμηθούμε μήπως το πυροτέχνημα που εκτόξευσε προεκλογικά για τη φορολόγηση των καταθέσεων ή να κλείσουμε με τη γελοιωδέστερη όλων των δηλώσεων του που αφορούσε στην κάλυψη των αγαπημένων παιδιών του ΣΥΡΙΖΑ που είναι οι τρομοκράτες που πυροβόλησαν το γραφείο του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Μήπως πρόκειται για παρακρατικές οργανώσεις φίλιες προς τη Νέα Δημοκρατία; Η Αριστερά, πάντως, δεν έχει όφελος από τέτοιες ενέργειες» για να διαψευστεί λίγο καιρό αργότερα με τη σύλληψη του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γλέζος δεν προλαβαίνει να μας σώσει άλλο. Είναι ήδη 91 χρονών και ευτυχώς είναι λίγες ακόμα οι προδοσίες που μπορεί κάνει.

Φυσικά έπεται συνέχεια στους  celebrities του ΣΥΡΙΖΑ 

μέρος Β'

πηγή: Alter Ego

Τα Αυγά, η Ομελέτα και η Ιστορία

Απόστολος Δοξιάδης

Η φράση στο χθεσινό άρθρο του Αντώνη Σαμαρά, «ομελέτα δε γίνεται, χωρίς να σπάσεις αυγά,» είναι μια σαφής ηγετική πολιτική αφήγηση. Παρουσιάζει κάτι καινούργιο στην πολιτική μας ζωή: έναν ηγέτη που εισηγείται μεταρρυθμιστική πολιτική, έχοντας δώσει προηγουμένως σοβαρό δείγμα ότι την εννοεί. Γιατί η κοινότυπη φράση από μόνη της δε λέει απολύτως τίποτε. Θα μπορούσε να είναι μια συνηθισμένη, μεγαλόστομη αρλούμπα. Αποκτά όμως τεράστια σημασία, εν προκειμένω, γιατί στηρίζεται σε μια πράξη που έχει προηγηθεί, δίνοντας υλικό αντίκρυσμα στα λόγια: το κλείσιμο της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης ραδιοτηλεόρασής μας, ως απαραίτητο προοίμιο στη δημιουργία μιας καινούργιας, υγιούς. Το αν ήταν σωστό ή απαραίτητο να γίνει έτσι όπως έγινε, ή όχι, είναι άλλο θέμα.

Σχολιάζοντας εδώ την αφήγηση, μένω μόνο στο ότι έγινε. Γιατί η αφήγηση ενός ηγέτη δεν αρκεί να είναι ωραία ή έξυπνη ή χαριτωμένη ή ό,τι άλλο. Για να είναι έγκυρη είναι απαραίτητο ο ηγέτης να την εννοεί και να το δείχνει, οπότε, εν προκειμένω, μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο Σαμαράς εννοεί τη φράση του γιατί ανέλαβε ήδη το κόστος της με μια πράξη υψηλού πολιτικού ρίσκου: έσπασε αυγά. Απομένει τώρα να δούμε και τη συνέχεια. Γιατί να σπάσεις τα αυγά είναι όντως απαραίτητο. Αλλά μετά πρέπει να φτιάξεις και την ομελέτα.

Μια ηγετική αφήγηση είναι μια πρόταση για το πώς πρέπει μια χώρα να προχωρήσει από το παρελθόν στο μέλλον. Η λέξη «αφήγηση» μπλέκει δικαιολογημένα κάποιους όταν χρησιμοποιείται στην πολιτική, καθώς ακούγοντάς τη σκέφτονται συνήθως μια ιστορία με πολλούς χαρακτήρες, σύνθετες καταστάσεις, αλλεπάλληλες δραματικές ανατροπές, κάτι σαν μυθιστόρημα ή σίριαλ, ας πούμε. Όμως τίποτε από αυτά δε χρειάζεται στην αφήγηση ενός ηγέτη, που λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο σα κλειδί που ανοίγει το μέλλον.

Οι μεγάλες ηγετικές αφηγήσεις εκφράζονται κατά κανόνα σε λίγες φράσεις. Ετσι, για παράδειγμα, συμπυκνωνόνταν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, στις ομιλίες του Τσόρτσιλ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πιο φημισμένη διατύπωση της ηγετικής του αφήγησης είχε τέσσερις μόνο λέξεις: «Δε θα παραδοθούμε ποτέ.» Αυτές όμως τα έλεγαν όλα, και τούτο γιατί εκφωνήθηκαν σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή, από κάποιον που ήξερε ότι μιλάει σε ένα κοινό που καταλάβαινε ακριβώς τι εννοούσε. «Δε θα παραδοθούμε ποτέ,» έλεγε ο Τσόρτσιλ, κι οι Βρετανοί άκουγαν: «Εμείς, με την ένδοξη ιστορία, με τις μάχες μας για την ελευθερία και τη δημοκρατία, δε θα δεχτούμε την τυραννία του Χίτλερ, θα του αντισταθούμε, πολεμώντας τον μέχρι τέλους.» Η φράση έλεγε όσα ακριβώς χρειαζόταν για να τον καταλάβει το κοινό του. Επιπλέον, ο ηγέτης πίστευε στην αφήγησή του. Αυτό, το έδειχναν οι πράξεις του, καθώς την ίδια στιγμή που μιλούσε ετοίμαζε την άμυνα της Βρετανίας, εκείνη όπου «ποτέ ξανά τόσο πολλοί δεν όφειλαν τόσο πολλά σε τόσο λίγους», δηλαδή στους ανδρείους νεαρούς πιλότους της ΡΑΦ. Αν, αντίθετα, την ώρα που εκφωνούσε την ομιλία του, ο Τσόρτσιλ έκανε διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ, η ομιλία θα ήταν κούφια λόγια.

Η αποτελεσματική αφήγηση ενός ηγέτη αναφέρεται στο παρελθόν και οραματίζεται το μέλλον, όπου θέλει να οδηγήσει τη χώρα του. Αυτό που έχει περισσότερη σημασία όμως είναι το παρόν. Γιατί ο ηγέτης δεν είναι ούτε ιστορικός, ούτε μελλοντολόγος. Είναι άνθρωπος της δράσης, που εξελίσσεται πάντα στο τώρα. Βέβαια οι ηγέτες που δρουν μόνο στο παρόν, χωρίς να κατανοούν τι συνέβη πρωτύτερα και χωρίς να οραματίζονται πού θέλουν να πάνε, είναι απλοί καρεκλοκένταυροι της εξουσίας—είναι ηγέτες χωρίς αφήγηση. Άλλοι πάλι, που βάζουν το παρόν πάνω από όλα, και λειτουργούν με βάση την πρωινή δημοσκόπηση και τη νυκτερινή συνέντευξη, είναι απλοί καιροσκόποι—που αλλάζουν συνέχεια αφηγήσεις.

Οι μεγάλοι ηγέτες προτείνουν και υποστηρίζουν μια σταθερή αφήγηση. Αυτοί που μένουν, αυτοί που γράφουν Ιστορία, ένας Λίνκολν, ένας Τσόρτσιλ, ένας Ντε Γκολ, είναι αυτοί που είχαν αφηγήσεις που ερμήνευαν το χθες της χώρας τους, για να το μετασχηματίσουν στο αύριο μέσα από το όραμά τους, με τη θεληματική δράση. Η Ιστορία τους ονόμασε μεγάλους όχι επειδή είχαν αφηγήσεις, ούτε επειδή οι αφηγήσεις ήταν οραματικές, αλλά επειδή, επιπλέον, τις εφάρμοσαν. Και αναφέρω αυτούς τους τρεις, κι όχι έναν Ναπολέοντα, έναν Λένιν, ή έναν Χίτλερ, που επίσης είχαν ισχυρές αφηγήσεις που εφάρμοσαν, γιατί πιστεύω στη φιλελεύθερη δημοκρατία, και στους ηγέτες που επιβάλλονται μέσα από το λόγο και τις εκλογές, όχι με τη βία και το αίμα.

Για να ξεχωρίσει ένας ηγέτης, για το καλό, η αφήγησή του πρέπει να έχει τρία στοιχεία: Το πρώτο είναι να βοηθάει τον τόπο του να λύσει τα προβλήματα του και να πορευτεί σε ένα καλύτερο μέλλον—αν είναι αναποτελεσματική ή αδιάφορη θα περάσει απαρατήρητη, ή απλώς θα αποτύχει. Το δεύτερο είναι να είναι αντιληπτή από τον κόσμο, ώστε να πείσει τον κόσμο να δώσει στον ηγέτη την εξουσία να την κάνει πράξη—χωρίς εξουσία, ένας ηγέτης παραμένει απλός οραματιστής, ένας κομματάρχης με ωραίες ιδέες. Το τρίτο και σημαντικότερο είναι να θέλει ο ηγέτης να την εφαρμόσει στην πράξη, με επιμονή και συνέπεια. Χωρίς επιμονή, θα αποτύχει. Χωρίς συνέπεια, η αφήγηση θα χάσει τον ειρμό και το νόημα της, θα γίνει παρωδία του εαυτού της, μια τρύπα στο νερό.

Το τελευταίο στοιχείο, η συνέπεια, είναι τόσο σημαντικό σε μια ηγετική αφήγηση, όσο και σε μια μαθηματική θεωρία. Μια μαθηματική θεωρία με αντιφάσεις καταρρέει. Μια ηγετική αφήγηση που είναι ασυνεπής, ή εσωτερικά με τον εαυτό της, ή κυρίως με τις πράξεις του ηγέτη, αυτο-ακυρώνεται. Φυσικά, μπορεί κανείς να αντιτάξει ότι η ζωή περιέχει εγγενείς αντιφάσεις, όπως άλλωστε δείχνουν οι μεγάλες έντεχνες αφηγήσεις, μια αρχαία τραγωδία, ένα κλασικό μυθιστόρημα, μια σπουδαία ταινία. Αυτό είναι αλήθεια, και οι ηγέτες συχνά καλούνται να αντιμετωπίσουν απρόσμενες συνθήκες, βάσει των οποίων πρέπει να προσαρμόσουν τις αφηγήσεις τους. Οι μικροί ελιγμοί ή τακτικισμοί, είναι ενίοτε απαραίτητοι. Αλλά η εγκατάλειψη της κύριας αφήγησης έχει πάντα μοιραίες συνέπειες για τον ηγέτη. Γιατί ο μεγάλος ηγέτης δεν είναι μυθιστοριογράφος, ώστε να αποδίδει το πολυσύνθετο της πραγματικότητας, αλλά πλάστης του μέλλοντος. Δεν κινείται από τα γεγονότα αλλά τα κινεί—γι’ αυτό είναι ηγέτης και όχι οπαδός. Η ηγετική αφήγηση, πάλι όπως τα μαθηματικά, είναι το αξίωμα, η αταλάντευτη αρχή. Όποιες και να είναι οι αντιξοότητες της ζωής, μόνο ακολουθώντας την αφήγησή του με συνέπεια μπορεί ο ηγέτης να φτάσει στο αποτέλεσμα, να αποδείξει το σωστό, το δίκιο του. Το αν θα πετύχει τελικά δεν είναι βέβαια απόλυτα στα χέρια του, καθώς το απρόβλεπτο, το μοιραίο, το τυχαίο, ενυπάρχουν στα ανθρώπινα και ο ηγέτης δε μπορεί όλα να τα προβλέψει. Μπορεί όμως, και πρέπει, να κάνει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί. Αν είναι μαζί του κι οι θεοί—για να το πω ποιητικά—θα πετύχει. Αλλιώς τουλάχιστον θα πέσει σωστά, γενναία, σαν άξιος του οράματός του. Και θα αφήσει ένα μάθημα, ένα παράδειγμα.

Όλες αυτές οι σκέψεις, που με απασχολούν καθημερινά στη δουλειά μου, ως συγγραφέα, αλλά και ανθρώπου που σκέφτεται πολύ για τη δύναμη της αφήγησης ως εργαλείου ερμηνείας του κόσμου, μου τις ξανάφερε στο νου η πράξη του Αντώνη Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ. Όταν την πρωτάκουσα δε την πίστεψα. «Δε γίνονται τέτοια στην Ελλάδα,» είπα, δηλαδή δεν υπάρχουν ηγέτες με τέτοια θεληματικότητα. Λίγες ώρες αργότερα, όταν είδα το περιβόητο «μαύρο» στο δέκτη, είπα «για να δούμε πόσο θα κρατήσει,» πάλι ασυνήθιστος σε ισχυρές και συνεπείς αφηγήσεις από τους πολιτικούς. Τις επόμενες μέρες, οι αμφιβολίες μου αυξήθηκαν, όταν είδα κάποιες αμφιταλαντεύσεις, καθώς και το ξαφνικό ξεθάρρεμα των χειρότερων στοιχείων των συγκυβερνώντων κομμάτων, που άρχισαν να κολακεύουν το παλιό τους κοινό, τις συντεχνίες, προτείνοντας ως «προοδευτικό» το να μην αλλάξει τίποτε! Βλέποντας όμως ότι ο Σαμαράς δεν υποχωρεί, και κυρίως διαβάζοντας το χθεσινό άρθρο του, όπου η αφήγηση που υλοποίησε η δράση του δηλώνεται ξεκάθαρα, άρχισα να πιστεύω ότι εννοεί αυτά που κάνει, και κάνει αυτό που εννοεί. Το αρχικό κόστος της πράξης το ανέλαβε. Αν ακολουθήσει την αφήγησή του με επιμονή και συνέπεια, θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα στην Ιστορία για σημαντικός ηγέτης.

Οσο για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, για να προχωρήσουν σωστά πρέπει να καταλάβουν τη λογική των ηγετικών αφηγήσεων, και να πάψουν να αυτοσχεδιάζουν βάσει φθαρμένων προτύπων. Ούτε η νεκρανάσταση του συντεχνιασμού, ούτε οι ξεπερασμένες συνταγές θα τους σώσουν. Το να ζητάνε ουσιαστικά να γυρίσουν τα πράγματα στο παλιό κακό παρελθόν, τους ξαναγυρίζει κι αυτούς στο χειρότερο εαυτό τους, που θα έπρεπε να ξέρουν τι τους κόστισε. Άσε που σε αυτό το παιχνίδι είναι πλέον ικανότερος ο ΣΥΡΙΖΑ: οπισθοδρομεί πολύ πιο γρήγορα, πιο φωνακλάδικα, πιο λαϊκίστικα. Αν θέλουν οι δυο μικροί κυβερνητικοί εταίροι να κερδίσουν από τη νέα εξέλιξη, πρέπει να ορίσουν ταχύτατα μια νέα αφήγηση, ηγετών που τολμούν πραγματικά. Και πρώτα πρώτα να ενωθούν—ο χώρος της προόδου χωράει τώρα το πολύ δυο αλληλοσυμπληρούμενες αφηγήσεις, όχι τρεις. Ο Σαμαράς έσπασε τα αυγά—αυτή είναι η δική του αφήγηση, αποτελεσματική εφόσον δεν κάνει πίσω. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αντί να προσπαθούν να ξανακολλήσουν τα τσόφλια, και να λερώνονται άσκοπα, μπορούν να συμπληρώσουν την αφήγηση του Σαμαρά με τη δική τους. Αν θέλουν να είναι γνήσιοι, προοδευτικοί μεταρρυθμιστές, ας συμβάλλουν καθοριστικά ώστε να γίνει η καλύτερη δυνατή ομελέτα: ας πιέσουν να φτιαχτεί ένας κατά το δυνατόν καλύτερος καινούργιος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, ακομμάτιστος, ποιοτικός, νοικοκυρεμένος. Αντί να παραλληλίζουν, κάποιοι, βλακωδώς, το κλείσιμο της ΕΡΤ με το κλείσιμο του BBC, ας συμβάλλουν να φτιαχτεί ένας φορέας σαν το BBC. Αυτόν κανείς ποτέ δε θα τολμήσει να τον κλείσει.

Τα κόμματα των άκρων, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, προτείνουν στην κοινωνία αφηγήσεις μελοδραματικές, υστερικές, γεμάτες βουή και σαματά, αφηγήσεις ψεύτικες, σκέτες ουτοπίες, πασπαλισμένες ασυναρτησίες για να πείσουν τους αφελείς και τους απελπισμένους. Είναι αφηγήσεις που δεν υλοποιούνται, γιατί είναι εσωτερικά αντιφατικές, όπως ή άρνηση του δανεισμού με ταυτόχρονη αύξηση των κρατικών δαπανών, ή η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω του δυναμώματος των συντεχνιών—τρέχα γύρευε! Αν ποτέ, για κακή μας τύχη, βρεθούν στην εξουσία, απλούστατα θα τις πετάξουν στα σκουπίδια και θα ακολουθήσουν τις αφηγήσεις που πάντα εφάρμοσαν στην Ιστορία οι όμοιοί τους: τις αφηγήσεις της βίας και του αίματος.

Εναπόκειται στα κόμματα που πιστεύουν στη φιλελεύθερη δημοκρατία να προτείνουν και να στηρίξουν σωστές αφηγήσεις. Η Νέα Δημοκρατία είναι σε ένα δρόμο. Ας ακολουθήσουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ως δημιουργικοί και συνεπείς αφηγητές, όχι πιθηκίζοντας τους παλιούς κακούς εαυτούς τους. Αν το κάνουν, συνεργαζόμενοι, θα είναι όλοι κερδισμένοι. Αν δεν κάνουν, και η Νέα Δημοκρατία επιμείνει στη μεταρρυθμιστική της αφήγηση, τα δυο μικρότερα κόμματα θα συνθλιβούν, κάνοντας όμως πολύ κακό και στον τόπο, που έχει μεγάλη ανάγκη μια ενωμένη, ισχυρή, κεντροαριστερή μεταρρυθμιστική παράταξη.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ψήφος στο Στέλιο Καζαντζίδη

Η απάντηση του Οδυσέα Κωνσταντινόπουλου στον Γιώργο Βαρεμένο:

Ο Βουλευτής του Συριζα Γιώργος Βαρεμένος εφμανίστηκε στην εκομπή της Πόπης Τσαπανίδου όπου άρχισε να περιγράφει με έντονο και μελαγχολικό ύφος την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας.
 
Αμέσως αργότερα, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος του απάντησε:
 
«Πόνος, κακουχίες, καλά τα λέτε αλλά δεν έχετε καμία εναλλακτική πρόταση. Αυτό δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης που τραγουδάει τον πόνο του λαού».

Με λίγα λόγια, ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαν να εμπιστευόμαστε το Στέλιο Καζαντζίδη να λύσει τα προβλήματα αυτής της χώρας.

(πηγή)

Γεια σου Πλούταρχε με τα ωραία σου... πες μας κι άλλα

Άλλος ένας επαναστάτης κι αυτή τη βδομάδα. Τί έγινε αγόρι μου; ποιός σε πείραξε; μήπως σε ανάγκασαν οι κακοί του ΣΔΟΕ να κόψεις καμιά απόδειξη στο μαγαζί σου; μήπως σε ανάγκασαν να γράψεις "ιδιωτικό" στο σκάφος σου που έχεις δηλώσει επαγγελματικό; Ουστ ρε.

Πλούταρχος: "Θα ψήφιζα ακραίο κόμμα αν…"

Μεγάλη συζήτηση έχει προκαλέσει στο διαδίκτυο η συνέντευξη του Γιάννη Πλούταρχου στο People, στην οποία ο δημοφιλής τραγουδιστής φέρεται να έχει πει μεταξύ άλλων ότι θα ψήφιζε ακραίο κόμμα αν έλυνε τα προβλήματα της χώρας (πες μας ποια είναι αυτά να καταλάβουμε). Οι περισσότεροι χρήστες των social media εκτιμούν ότι εννοεί την Χρυσή Αυγή (α γιατί φοβήθηκα ότι θα στήριζε την Ανταρσύα και θα έμπενε κι αυτή στη Βουλή).

Ο Πλούταρχος αναφερόμενος στο κατά πόσο φταίνε οι Έλληνες για την οικονομική κρίση που έχει πλήξει την χώρα υπογράμμισε: « Δεν υπάρχει κοινωνία αγγέλων και δεν πρόκειται να υπάρξει. Μιλάμε για το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος και δεν μιλάμε για τα πλέον ανεπτυγμένα κράτη, όπως η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία και η Αμερική; (δεν είναι ο Έλληνας παιδί της λογικής) Είμαστε με τα καλά μας; Μιλάμε για τη διαφθορά της Ελλαδίτσας μας κλείνοντας τα αυτιά μας και τα μάτια μας μπροστά στα αίσχη των ξένων; (που μας αναγκάζουν να γράψουμε τα σκάφη μας ιδιωτικά έτσι αγόρι μου; πες τα κι αυτά).

Ο Έλληνας έχει δουλέψει σκληρά και μην πιπιλίζουμε την καραμέλα ότι εμείς φταίμε. Λάθος. Τον Έλληνα τον κοροϊδέψανε με ένα πολύ ωραίο και πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και δεν φταίει στο παραμικρό» (σωστά, αυτός τα έκανε όλα τέλεια).

Στην συνέχεια ο λαϊκός τραγουδιστής χαρακτήρισε ως φυσιολογική την άνοδο της Χρυσής Αυγής τονίζοντας: « Είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης αγανάκτησης, μιας τεράστιας αδικίας (αχ κορίτσι μου). Παρότι δεν είμαι άνθρωπος των άκρων ("είμαι της τσέπης και του εύκολου χρήματος" θέλει να πει), θα ήθελα να σας ρωτήσω τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει ένα ακραίο δεξιό κόμμα ή ένα ακραίο αριστερό κόμμα από αυτούς που μας κυβερνούν; Τα δημοκρατικά κόμματα δεν είναι αυτά που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τους πολίτες, υποχρεώνοντάς τους να δουλεύουν για 400 ευρώ και να λένε κι ευχαριστώ; (και ποιός θα χαλάσει εκατομύρια στο μαγαζί μου κάθε βράδυ τώρα;...)

Μιλάμε για τη φασιστική Χρυσή Αυγή και δεν μιλάμε για τον φασισμό του να σου παίρνουν με το έτσι θέλω τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής! Αυτό τι είναι; Δεν είναι χούντα ή για την ακρίβεια μία καπιταλιστική χούντα; (τί επαναστάτης!) Ο κόσμος είναι τόσο αποπροσανατολισμένος και τόσο φοβισμένος που να θέλει να δώσει ευκαιρία στα άκρα. Εγώ προσωπικά τα σλογκανάκια του στυλ «ακραία δεξιά» ή «ακραία αριστερά» που χρησιμοποιούν κάποιοι για να εκφοβίσουν τον κόσμο τα ακούω βερεσέ. Κι εγώ αν αυτά τα κόμματα διαχειριστούν με σωστό τρόπο και σεβασμό τα προβλήματα των Ελλήνων, είμαι ο πρώτος που θα τα ψηφίσει. Σήμερα κρίνω τις πράξεις των κομμάτων και δεν με ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί όπως κουκουλοφόροι ή τραμπούκοι. Ας είναι ό,τι θέλουν. Φτάνει να βγάλουν την χώρα από το αδιέξοδο (και να μου επιστρέψουν το σκάφος μου)...

Μετά λύπης μου στα 3 χρόνια (όσο μια διατριβή δηλαδή) διαπιστώνω ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα μη εφαρμόσιμο από τον άνθρωπο. Είναι ένα έξυπνο ψέμα στημένο που καλύπτει με τρόπο αριστοτεχνικό τη διαφθορά των πολιτικών».

Πηγή: Enikos

Οι επενδυτικοί οίκοι ακόμα να χωνέψουν ότι έπεσαν έξω σε όλες τις προβλέψεις τους

Για να καταλαβαίνουν όλοι, όσο κι αν κάποιος γνωρίζει από οικονομία, πέφτει έξω όταν δεν καταλαβαίνει και από πολιτική... καλό ξυδάκι τώρα

Μήπως το έχει παρακάνει η Citigroup;
του Στέφανου ΚοτζαμάνηΔημοσιεύθηκε: 07:52 - 19/04/13

Στα παιδικά μας χρόνια, όταν διαβάζαμε με κάποιο φανατισμό τις αθλητικές (μόνο;) εφημερίδες, βλέπαμε κάποιους έξυπνους προπονητές να δηλώνουν πριν από το ντέρμπι:

«Θα κερδίσουμε οπωσδήποτε, αρκεί να παίξουμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας», ή «θα κερδίσουμε οπωσδήποτε, αν οι παίχτες ακολουθήσουν τις οδηγίες μου».

Με άλλα λόγια, αν η ομάδα κέρδιζε, οι προπονητές είχαν προβλέψει σωστά. Αν όχι, τότε οι παίχτες είτε δεν είχαν αγωνιστεί με βάση τις δυνατότητές τους, είτε δεν είχαν ακολουθήσει τις οδηγίες του προπονητή τους.

Τόσο απλά…

Αν όμως το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι μόνο («it’s just a game», που λένε οι Αμερικανοί για το μπάσκετ του NBA), τα πράγματα γίνονται πολύ πιο σοβαρά, όταν διεθνείς επενδυτικοί οίκοι μιλούν με τον ίδιο περίπου τρόπο για το… αυριανό νόμισμα μιας χώρας!

Η Citigroup, για παράδειγμα, μέχρι πριν από κάποιους μήνες έλεγε πως κατά 90% η Ελλάδα θα έβγαινε από το ευρώ. Αν το Grexit συνέβαινε, τότε ο αμερικανικός οίκος θα υπερηφανευόταν για την επιτυχημένη πρόβλεψή του. Αν όχι -τι να κάνουμε;- έτυχε το υπόλοιπο 10%...

Αυτά όμως πριν από λίγους μήνες. Γιατί η Citigroup επανήλθε χθες βάζοντας κάμποσο νερό στο κρασί της και ρίχνοντας το 90% σε «βασικό σενάριο» (πάνω από 50%).

Τώρα μάλιστα για την ελληνική οικονομία προβλέπει ύφεση 6% το 2013, 11,2%(!) το 2014 και 3,9% το 2015, έχοντας πάντα ως βασικό σενάριο το Grexit το 2014. Κανείς άλλος δεν έχει προχωρήσει σε τόσο δυσοίωνες προβλέψεις.

Μετά από λίγους μήνες, βέβαια, ενδεχομένως να ακολουθήσει μια τρίτη έκθεση που θα κατεβάζει το ποσοστό του Grexit στο 30%...

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ότι -κάποια μέρα, κάποιου χρόνου- το σενάριο της Citigroup θα επιβεβαιωθεί. Ούτε δουλειά μας είναι να δίνουμε επενδυτικές συμβουλές στους αναγνώστες.

Ωστόσο, εκτίμησή μας είναι πως σε τόσο αβέβαιες συγκυρίες και για τόσο σοβαρά θέματα οι αναλυτές θα πρέπει να είναι περισσότερο συγκρατημένοι στις προβλέψεις τους.

«Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», που έλεγαν και οι γιαγιάδες μας…

Γιατί πέρα από τις προβλέψεις, υπάρχει και η πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα που λέει πως όσοι έβγαλαν τις καταθέσεις τους στον Βορρά εδώ και δύο-τρία χρόνια (να επηρεάστηκαν, άραγε, κάποιοι από αυτούς διαβάζοντας τις εκθέσεις της Citigroup;) έχουν χάσει πάνω από 10% σε τόκους.

Κάποιοι άλλοι επίσης «κουρεύτηκαν με την ψιλή μηχανή» στην Κύπρο και γύρω στους δέκα χιλιάδες συμπολίτες μας τρέχουν να καλυφθούν από το… ραβασάκι που έλαβαν από το υπουργείο Οικονομικών.

Υπήρχαν βέβαια και εκείνοι που προτίμησαν τη «σιγουριά» του χρυσού και ήδη καταγράφουν απώλειες 20%-30%, πέρα από τις όποιες ενδεχόμενες αλμυρές προμήθειες κατέβαλαν.

Τόσο απλά…

Πηγή: Euro2day

Ευκαιρία ψάχνουν οι "προοδευτικοί" να συνδέσουν το κράτους με τους φονιάδες

Που είδατε ρε προπαγανδιστές της κακιάς ώρας ότι η κυβέρνηση καλύπτει τους μακελάρηδες από τη Μανωλάδα;
Μήπως η φωτογραφία σας δεν θα ήταν αρκετά "τσιτάτη" αν δεν ρίχνατε και μια ατάκα για την κυβέρνηση και τη ΧΑ (και να τις συνδέσετε φυσικά);
η Ελλάδα είναι μικρή για να χωρέσει το κόμπλεξ σας και τώρα μας διασύρετε στο εξωτερικό. Συγχαρητήρια.

Απλά για την ιστορία: Όλη η κυβερνηση σύσσωμη καταδίκασε τα γεγονότα και ο Βρούτσης στέλνει ελεγκτές ενώ ο Ρουπακιώτης διέταξε έρευνα. Κατά τ'άλλα, στο μυαλό των "προοδευτικών" η κυβέρνηση καλύπτει τους μακελάρηδες... η ηλιθιότητα είναι ανίκητη.

Κύπρος: Η βουλή είπε ΟΧΙ στο κούρεμα των καταθέσεων

Η Κυπριακή βουλή με τη συνεδρίαση που ολοκληρώθηκε πριν από λίγο αποφάσισε να ΜΗΝ αποδεχθεί το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης που περιελάμβανε "κούρεμα" καταθέσεων.

Με ένα ακόμα ιστορικό ΟΧΙ η Κύπρος αυτή τη φορά δεν σώζει την Εθνική Αξιοπρέπεια  όπως έκανε το 2004, αλλά με την απόφαση του κοινοβουλίου της, σώζει μια βασική αρχή του Ευρωπαϊκό κεκτημένου.  Εκείνη της ιδιοκτησίας.


Η Κύπρος βρέθηκε να έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δυο κακές επιλογές.

Πολύ σύντομα θα ξέρουμε αν τελικά υπερίσχυσε το ρητό της Παλαιάς Διαθήκης: "Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων"(κατά τον Σαμψών ;) ) εκμεταλλευόμενη την συστεμικότητα της οικονομίας της ή αν υπάρχει κάποιο άλλο ουσιαστικό εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης.

Σε κάθε περίπτωση η Κύπρος για άλλη μια φορά, μόνη και μακριά από τον εθνικό κορμό, έπραξε αυτό που ορίζουν οι καιροί.

Κριός ο Πολιορκητικός

 

 Λόγια-Σταράτα: Κύπρος: Η βουλή είπε ΟΧΙ στο κούρεμα των καταθέσεω...:

Πολλαπλασιαστές: Για να ξέρουμε τι λέμε!

 του Γιάννη Βαρουφάκη

Αυτό τον καιρό η έννοια του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή έχει αποκτήσει σημαντική πολιτική σημασία, καθώς δραπέτευσε από τα εγχειρίδια των μακροοικονομικών και κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού. Καλό είναι λοιπόν να ξέρουμε τι λέμε όταν αναφερόμαστε σε αυτόν.

Ο υπολογισμός του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή της χώρας δεν είναι απλή υπόθεση και πράγματι υπάρχει σοβαρός λόγος που οι οικονομολόγοι διαφωνούμε μεταξύ μας. Άλλο αυτό όμως και άλλο το να γράφονται αστειότητες.
Ως παράδειγμα παραθέτω κάτι που διάβασα σε γνωστή (τέως σοβαρή) καθημερινή, απογευματινή εφημερίδα: «Ας θυμηθούμε πως το 2009, με 10% πρωτογενές έλλειμμα, είχαμε ύφεση 2,8%. Ο πολλαπλασιαστής ήταν -3,5 – ούτε 0,5, ούτε 0,75, ούτε 1,7! Για κάθε παραπανίσιο ευρώ που έμπαινε στην οικονομία, χάνονταν τριάμιση ευρώ!» Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το ΔΝΤ έκανε μεν λάθος υπολογισμό του πολλαπλασιαστή όχι επειδή τον «υποτίμησε» (θεωρώντας ότι ήταν της τάξης του 0,5 όταν έφτανε το 1,7) αλλά επειδή τον «υπερτίμησε» (καθώς στην πραγματικότητα ήταν -3,5 αντί για +0,5, +0,75 ή +1,7).
Αν ο αρθρογράφος ήταν πρωτοετής φοιτητής, και έγραφε τέτοιες ανοησίες, θα μηδενιζόταν. Όμως τέτοιες στοιχειώδεις παρανοήσεις παρατηρούνται σε πολλά άρθρα «σοβαρών» αρθρογράφων και για αυτό είναι αναγκαίο να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
Εν αρχή ήν το εθνικό εισόδημα, το ΑΕΠ της χώρας, η πηγή όλων των εισοδημάτων όλων μας. Καθώς το εθνικό εισόδημα «κυκλοφορεί» στην οικονομία (π.χ. καθώς οι καταναλωτές ξοδεύουν, οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν αυτά τα έσοδα για να πληρώνουν μισθούς, οι μισθωτοί από τους μισθούς τους καταβάλουν φόρους, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μέρος των φόρων για να δίνει συντάξεις και επιδόματα, τα επιδόματα ξοδεύονται κλπ), κάποια ποσά «χάνονται», βγαίνουν από την κυκλοφορία του, και κάποια άλλα προστίθενται σε αυτήν.
Παραδείγματος χάριν, χρήματα που κερδίζουν οι εξαγωγικές επιχειρήσεις λειτουργούν ως τονωτικές ενέσεις στην ροή του εθνικού εισοδήματος. Το ίδιο και οι δημόσιες επενδύσεις (π.χ. επέκταση του Μετρό). Το ίδιο και οι ιδιωτικές επενδύσεις (π.χ. μια νέα επένδυση ξένης ή ελληνικής εταιρείας). Αυτά τα τρία, εξαγωγικό (ή τουριστικό) εισόδημα, δημόσιες δαπάνες και ιδιωτικές επενδύσεις, αποτελούν τις τρεις «ενέσεις» στο ΑΕΠ. Περιληπτικά, οι συνολικές «ενέσεις» στο ΑΕΠ είναι το άθροισμα των ιδιωτικών επενδύσεων, των δημόσιων δαπανών και των εισοδημάτων από το εξωτερικό (εξαγωγές, τουρισμός, εμβάσματα).
Από την άλλη, έχουμε και τριών ειδών «απώλειες» από την κυκλοφορία του ΑΕΠ της χώρας: (α) τα χρήματα που ξοδεύουμε για εισαγωγές (τα οποία ουσιαστικά εγκαταλείπουν την επικράτεια), (β) τα χρήματα που κάποιος βάζει στο σεντούκι για μια δύσκολη στιγμή (δηλαδή οι αποταμιεύσεις), και (γ) τα χρήματα που μας παίρνει η εφορία τα οποία, και αυτά, αφαιρούνται από την κυκλοφορία του ΑΕΠ. Περιληπτικά, το άθροισμα, σε ευρώ, αυτών των «απωλειών» ισούται με το άθροισμα των φορών που εισπράττει το κράτος, των αποταμιεύσεων, και των χρημάτων που ξοδεύουμε για εισαγωγές, ταξίδια στο εξωτερικό κλπ.
Ερχόμαστε λοιπόν στον πολλαπλασιαστή ή, για την ακρίβεια, στους δύο πολλαπλασιαστές της οικονομίας μας. Στον πολλαπλασιαστή «ενέσεων», έστω μ, και στον πολλαπλασιαστή «απωλειών», έστω λ. Η έννοιά τους είναι τόσο απλή όσο δύσκολος είναι ο υπολογισμός τους: Αν ξάφνου οι «ενέσεις» μειωθούν αυτόνομα κατά 1 ευρώ (τι σημαίνει αυτό το αυτόνομα θα το δούμε στην επόμενη παράγραφο – καθώς έχει μεγάλη σημασία), το ΑΕΠ της χώρας μειώνεται κατά μ ευρώ. Κι αντίθετα, αν οι «ενέσεις» αυξηθούν αυτόνομα κατά 1 ευρώ τότε το ΑΕΠ αυξάνεται κατά μ ευρώ. Κάτι αντίστοιχο, από την ανάποδη όμως, ισχύει για τον πολλαπλασιαστή «απωλειών», το λ: Αν αυξηθούν οι «απώλειες» κατά 1 ευρώ (π.χ. αυξηθούν οι φόροι αυτόνομα), τότε το ΑΕΠ μειώνεται κατά λ ευρώ (και το αντίθετο, αν μειωθούν οι «απώλειες» κατά 1 ευρώ τότε το ΑΕΠ, ανεβαίνει κατά λ ευρώ). Να γιατί οι αριθμοί μ και λ ονομάζονται πολλαπλασιαστές: επειδή πολλαπλασιάζουν τις αυτόνομες αλλαγές των «ενέσεων» και των «απωλειών» επηρεάζοντας έτσι πολλαπλασιαστικά το εθνικό εισόδημα. Π.χ. αν μ=1,8 και λ=0,8 και αυξηθούν οι φόροι αυτόνομα κατά 1 δις, τότε το ΑΕΠ μειώνεται κατά 800 εκ. ευρώ (-λΧ1 δις) ενώ αν την ίδια στιγμή αυξηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις κατά 1 δις το ΑΕΠ θα «τσιμπήσει» μΧ1 δις =1,8 δις.
Σε αυτό το σημείο πρέπει εσπευσμένα να εξηγήσω γιατί επιμένω, ξανά και ξανά σε αυτό το αυτόνομα: Οι πολλαπλασιαστές αφορούν αποκλειστικά την αυτόνομη μεταβολή των «ενέσεων» (π.χ. των δημόσιων δαπανών) και των «απωλειών» (π.χ. των φόρων) και όχι τις αυτόματες μεταβολές τους. Τι σημαίνει τώρα αυτόνομη και τι αυτόματη μεταβολή των «ενέσεων» και/ή των «απωλειών» και ποια η διαφορά τους;

Να τι δεν σημαίνει αυτόνομη μεταβολή:
• Όταν οι φόροι μειώνονται λόγω της ύφεσης, επειδή δηλαδή μειώνονται τα εισοδήματα των πολιτών (δηλαδή πέφτει το ΑΕΠ), δεν έχουμε αυτόνομη μείωση των φόρων – η μείωση αυτή προκύπτει αυτόματα (και ουχί αυτόνομα) εξ αιτίας της μείωσης του ΑΕΠ.
• Όταν τα επιδόματα ανεργίας αυξάνονται λόγω του μεγαλύτερου αριθμού ανέργων, αυτό δεν αποτελεί μια αυτόνομη αύξηση των δημόσιων δαπανών (αλλά πρόκειται για άλλη μια περίπτωση αυτόματων μεταβολών που κι αυτή είναι απόρροια της μείωσης του ΑΕΠ).
Πότε θα χαρακτηρίζονταν ως αυτόνομες οι μεταβολές σε δαπάνες και φόρους; Η απάντηση είναι: όταν δεν αποτελούν αυτόματες αντιδράσεις των δημόσιων δαπανών και των φόρων στις αυξομειώσεις του ΑΕΠ. Π.χ,
• Όταν οι φόροι αυξάνονται επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει τον ΦΠΑ, τον συντελεστή του φόρου εισοδήματος, ή τις «αντικειμενικές» αξίες των ακινήτων.
• Όταν οι δαπάνες μειώνονται επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει  τις συντάξεις ή τα κονδύλια των νοσοκομείων ή τα επιδόματα

Έχοντας ξεκαθαρίσει την διαφορά μεταξύ αυτόνομων και αυτόματων μεταβολών των «ενέσεων» και των «απωλειών» , προχωρούμε στον εξής απλό ορισμό: Οι πολλαπλασιαστές αφορούν το αποτέλεσμα επί του εθνικού εισοδήματος μόνο των αυτόνομων μεταβολών των «ενέσεων» ή/και των «απωλειών» - και όχι των αυτόματων μεταβολών τους.
Ας δούμε ένα απλό αριθμητικό παράδειγμα: Έστω ότι μια χρονιά (π.χ. το 2009) ο πολλαπλασιαστής «ενέσεων» μ ήταν ίσος με 2 και ο πολλαπλασιαστής «απωλειών» λ ήταν ίσος με 1. (Δεν λέω ότι αυτά ήταν τα μεγέθη τους. «Έστω ότι ήταν αυτά» λέω λόγου χάριν.) Έστω ακόμα ότι την ίδια χρονιά μειώνονταν οι αυτόνομες «ενέσεις» κατά 3,57 δις. Π.χ. λόγω της επερχόμενης Κρίσης (μετά την κατάρρευση της Wall Street και το παγκόσμιο «στέγνωμα» κεφαλαίων), οι επιχειρήσεις μείωναν τις επενδύσεις τους κατά, π.χ., 1,5 δις ευρώ την ώρα που ο τουρισμός απέφερε 2,07 δις λιγότερα (καθώς η Κρίση κράτησε κάποιους ξένους τουρίστες στα σπίτια τους). Αποτέλεσμα είναι το ΑΕΠ  να πέσει κατά μΧ3,57 το οποίο, αν μ=2, ισούται με 7,14 δις ή κατά 2,8% ως ποσοστό του αρχικού ΑΕΠ (που το 2009 ήταν γύρω στα 255 δις). Παράλληλα, η πτώση αυτή του ΑΕΠ είναι λογικό να αυξήσει το πρωτογενές έλλειμμα δεδομένου ότι: (α) μειώνονται οι  φόροι που λαμβάνει το κράτος (καθώς τα εισοδήματα και η απασχόληση έχουν υποστεί μείωση), ενώ από την άλλη (β) αυξάνονται οι δημόσιες δαπάνες (π.χ. μεγαλύτερη δαπάνη για επιδόματα ανεργίας καθώς οι ουρές στον ΟΑΕΔ μεγαλώνουν).
Το παράδειγμά μου δεν διεκδικεί την αριθμητική ακρίβεια καθώς τα νούμερα αυτά τα επέλεξα τυχαία. Αυτό όμως που δείχνει υπεράνω αμφισβήτησης είναι το εξής απλό και σημαντικό: Η σύμπτωση της μείωσης του ΑΕΠ μιας χώρας, δηλαδή μιας Ύφεσης, με την αύξηση του πρωτογενούς ελλείμματος της κυβέρνησης δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι έχουμε αρνητικό πολλαπλασιαστή! Όπως είδαμε στο πιο πάνω παράδειγμα, ο πολλαπλασιαστής αυτόνομων «ενέσεων» μπορεί να είναι κάλλιστα +2 και, την ίδια χρονιά, να παρατηρηθεί και ύφεση και αύξηση του ελλείμματος. Για την ακρίβεια αυτό συμβαίνει πάντοτε σε περιπτώσεις ύφεσης-κρίσης. Στην Αμερική, στην Γερμανία, στην Νότια Αφρική, στην Ελλάδα, παντού! Μόνο ένας αγράμματος μπορεί να συμπεράνει από την παρατήρηση της «σύμπτωσης» (α) μιας ύφεσης και (β) ενός διογκούμενου πρωτογενούς ελλείμματος ότι ο πολλαπλασιαστής μ είναι αρνητικός.
Τι σημασία έχουν αυτά; Τεράστια φίλες και φίλοι. Αν πράγματι (όπως τώρα παραδέχεται το ΔΝΤ) οι πολλαπλασιαστές μ και λ ισούνται με μ=1,7 και λ= =0,7, τα μέτρα των 9,6 δις που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση το 2013 θα μειώσουν το ΑΕΠ της χώρας κατά 12,7 δις. Συγκρίνετε αυτή την περαιτέρω καθίζηση (άντε μετά η κυβέρνηση να συμμαζέψει την ανεργία όταν το ΑΕΠ κατρακυλήσει τόσο) με το τι θα συνέβαινε αν είχε δίκιο ο αγράμματος αρθογράφος και, τελικά, ο πολλαπλασιαστής «ενέσεων» μ ισούται με -3,5: τότε τα μέτρα των 9.6 δις θα αύξαναν το ΑΕΠ κατά περίπου 38,2 δις! Η διαφορά μεταξύ των δύο εκτιμήσεων ισοδυναμεί με το χάσμα που χωρίζει την θυσία εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας στον Καιάδα της Κρίσης από την εθνική σωτηρία.

Παράρτημα για... μαζοχιστές-αναγνώστες: Η σχέση των δύο πολλαπλασιαστών μ και λ
Ο πολλαπλασιαστής «ενέσεων» μ και ο πολλαπλασιαστής «απωλειών» λ σχετίζονται άρρηκτα μεταξύ τους. Για την ακρίβεια: λ=μ-1. Αυτό ισχύει επειδή ο πολλαπλασιαστής μ δίδεται από τον λόγο 1/γ όπου γ είναι το ποσοστό του τελευταίου ευρώ εθνικού εισοδήματος το οποίο «βγήκε» από την εγχώρια κυκλοφορία του εθνικού εισοδήματος. Παράλληλα, ο πολλαπλασιαστής λ=(1-γ)/γ. Άρα, λ = μ-1. Αυτό σημαίνει ότι μία μείωση των δημόσιων επενδύσεων (που συγκαταλέγονται στις «ενέσεις» Ε) κατά 1 δις ευρώ οδηγεί στην απώλεια μ δις εθνικού εισοδήματος ενώ μια αύξηση φόρων ακινήτων (που συγκαταλέγονται στις «απώλειες» Α) κατά 1 δις ευρώ μειώνει το ΑΕΠ κατά μ-1 δις ευρώ.
 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Τεχνοκράτες για…. κλάματα

Στη χώρα μας δυστυχώς "τεχνοκράτης" σημαίνει κομματικός που δεν έχει ακόμα ασχοληθεί με την πολιτική ή πρώην πολιτικός

Του Γ. Παπανικολάου

Μάλλον είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής «διαπλοκής» που έχει σημαδέψει τη ζωή της χώρας το γεγονός ότι σε αρκετές -αν όχι στις περισσότερες- περιπτώσεις οι τεχνοκράτες που επιστρατεύονται για να υπηρετήσουν τον χώρο της πολιτικής καταλήγουν αποτυχημένοι.

Δεν αποκλείεται στη ρίζα αυτού του φαινομένου να βρίσκεται το ότι συχνά δεν πρόκειται για πραγματικούς τεχνοκράτες, ήτοι για πρόσωπα ψημένα σε θέσεις παραγωγικές, δημιουργικές, που έχουν με επιτυχία πάρει διαπιστευτήρια από την «πραγματική» οικονομία.

Όχι, σε πλείστες περιπτώσεις πρόκειται για μια άλλη έκφανση του γνωστού φαινομένου του «κομματικού σωλήνα». Πρόκειται για κομματικό ομφάλιο λώρο.

Είναι θλιβερό αλλά κάποιοι «τεχνοκράτες» είναι στην πραγματικότητα πρόσωπα τα οποία φρόντισαν να συνδέσουν από νωρίς το όνομά τους με μια πολιτική παράταξη. Και στη συνέχεια εξαργυρώνουν αυτήν τη σύνδεση περιφερόμενα σε θέσεις του δημόσιου αλλά -κι αυτό είναι ίσως το χειρότερο- του ιδιωτικού τομέα.

Η πορεία της εναλλαγής πολύ συχνά κινείται ως εξής: Μετά από μακρόχρονη θητεία σε επιτροπές, σε θέσεις διοικητικών συμβουλίων, ενίοτε (στις καλές περιπτώσεις) σε κάποιες διοικητικές θέσεις του ιδιωτικού τομέα, στον πανεπιστημιακό χώρο, ή σε θέσεις του εύηχου και απροσδιόριστου «consulting», ο… τεχνοκράτης αναλαμβάνει κάποια θέση στον κρατικό μηχανισμό.

Αιτία ότι το κόμμα του ανέλαβε εξουσία και ψάχνει στελέχη να επανδρώσει τον χαώδη στην Ελλάδα δημόσιο τομέα, όχι απαραίτητα με… αξιοκρατικά κριτήρια. Ο χρόνος κυλάει ώσπου κάποια στιγμή γίνονται εκλογές και η κυβέρνηση αλλάζει χέρια.

Στο μεταξύ ο «τεχνοκράτης» έχει κάνει παραπάνω γνωριμίες, πιθανώς και κάποια ρουσφέτια, οπότε αποφασίζει να ενισχύσει το βιογραφικό του περιφερόμενος στα παλαιότερα λημέρια.

Κατά κανόνα η επαγγελματική του αποκατάσταση δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία. Οι πιθανοί εργοδότες, ζουν κι αυτοί στην Ελλάδα. Γνωρίζουν ότι μια σχέση με τον «τεχνοκράτη» προσφέρει πολιτικές προσβάσεις, κι όταν με το καλό το κόμμα επιστρέψει στην κυβέρνηση δίνει τις απαραίτητες άκρες με την «εξουσία».

Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και στα πανεπιστημιακά μετερίζια. Καλά είναι τα βαριά βιογραφικά και οι δημοσιεύσεις, καλύτερα όμως σε πολλές περιπτώσεις έχουν αποδειχτεί τα κομματικά… βύσματα.

Ανάλογα με το πόσο ισχυρό είναι το κόμμα και πόσο καλή είναι η σχέση με τις εκάστοτε ηγεσίες, η διαδρομή εντός και εκτός κυβερνητικών θώκων, μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών θέσεων, συχνά με εμβόλιμες παραστάσεις σε «ιδρυματικούς» οργανισμούς, επαναλαμβάνεται στην καριέρα του «τεχνοκράτη».

Το κακό είναι ότι πέραν ορισμένων εξαιρέσεων -διότι δεν πρέπει να βάζουμε τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι- οι «τεχνοκράτες» αυτής της κατηγορίας δεν καταφέρνουν τελικά, εξαιτίας αυτής της παλινδρόμησης, να αποκτήσουν ούτε τα «προσόντα» ενός πραγματικού πολιτικού, ούτε κι αυτά ενός τεχνοκράτη (άνευ εισαγωγικών). Κύριο προσόν τους παραμένουν οι γνωριμίες, οι προσβάσεις και οι… θεωρίες.

Γι' αυτό και παρατηρούμε παταγώδεις αποτυχίες τόσο σε θέματα management όσο και σε θέματα «διπλωματίας» σε ό,τι αφορά τον χειρισμό του Τύπου, την επίλυση συγκρούσεων, τη διαχείριση αντικρουόμενων συμφερόντων κ.λπ.

Προφανώς στον κανόνα υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Άνθρωποι που μπορεί να έχουν πολιτικές συμπάθειες και γνωριμίες, πλην όμως έχουν πράγματι σοβαρά διαπιστευτήρια από τον επαγγελματικό τους χώρο, όπως και τον κοινό νου να καταλάβουν τις διαφορές που έχει μια ημιπολιτική θέση, στην οποία σε διορίζει το κράτος, από μια καθαρά διοικητική θέση, για την οποία σε επιλέγει ο μέτοχος.

Δεν είναι όμως άσχετο της καριερίστικης, δημοσιοσχετίστικης και ευθυνοφοβικής νοοτροπίας αυτών των «τεχνοκρατών» ότι αμφότερα τα κόμματα εξουσίας έχουν καταλήξει να στελεχώνουν καυτές νευραλγικές θέσεις με τιμημένους… απομάχους του ιδιωτικού τομέα.

Λίγοι, ένας-δύο κυριολεκτικά, έχουν απομείνει στη σημερινή Ελλάδα να παίζουν τον ρόλο του «ευπατρίδη», του αποφασισμένου τεχνοκράτη, με ή χωρίς επιτυχία.

Κι όπως έχουν λειτουργήσει μέχρι τώρα οι περισσότερες πολιτικές εξουσίες, δεν είναι να αδικεί κάποιος εκείνους τους τεχνοκράτες (χωρίς εισαγωγικά) που πολύ απλά αρνούνται να μπλέξουν. Γιατί δεν ξέρουν πώς και πότε θα ξεμπλέξουν, ή τι χουνέρι θα τους κάνουν οι εκάστοτε καθαρόαιμα «πολιτικοί» προϊστάμενοι.

Να λέμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους.

Άλλο τεχνοκράτης κι άλλο «τεχνοκράτης» για… κλάματα!

Πηγή: Euro2day